Rozdział 6

Podczas śniadania, w Wielkiej Sali panowało zamieszanie. Wszyscy szukali swoich turniejowych partnerów, w celu umówienia się na spotkanie. Wyjątkiem była Hermiona. Siedziała przy Ronie i Harrym przysłuchując się ich planom na dzisiejszy dzień. Co jakiś czas wypatrywała w tłumie Ginny, która jeszcze nie przyszła. Miała na nią poczekać, ale ta ją tylko zbyła mówiąc, że nie da jej opuścić przez nią najważniejszego posiłku dnia. Dziewczyna uśmiechnęła się mimowolnie wspominając tą scenę, która miała miejsce zaledwie pół godziny temu. Rudowłosa swoim zachowywaniem przypominała wtedy Panią Weasley. Co jak co, ale jej jest się trudno sprzeciwić, tak więc posłusznie opuściła sama dormitorium. Teraz jednak zaczęła się martwić o współlokatorkę, która nigdy nie potrzebowała aż tyle czasu, żeby się przygotować. Po chwili jednak uspokoiła się widząc jak zguba wchodzi do Sali w towarzystwie swojego towarzysza z Durmstrangu. Odwracając się zauważyła jak Wybraniec się spina i bacznie obserwuje całą sytuację. Było ewidentnie widać, że jest zazdrosny. Dziewczyna nie rozumiała jednak dlaczego nie robi nic w tym kierunku i stwierdziła, że najwyższy czas z nim porozmawiać. Szatynce ulżyło, gdy zobaczyła, że rudzielec nie zauważając zajścia nadal opycha się jajecznicą, kiełbaskami i tostami. Wiedziała, że zachowywał się czasem nadzwyczaj opiekuńczo w stosunku do swojej młodszej siostry, a zwłaszcza gdy w grę wchodził jakiś chłopak, dlatego pierwszy raz w życiu była dozgonnie wdzięczna za jego nieskończony głód i fascynację gastronomiczną.

-Cześć wszystkim -przywitała się Ginny, gdy po pożegnaniu z Alexandrem dołączyła do przyjaciół.

-Co tak długo? - zapytała ją szatynka, posyłając jej chytry uśmieszek.

-Spotkałam po drodze Alexa i się umówiliśmy dzisiaj na korki w bibliotece - powiedziała rumieniąc się. Z satysfakcją zauważyła, jak Harry na te słowa zaciska usta ze spojrzeniem utkwionym w swojej szklance z sokiem dniowym.

Resztę śniadania spędzili na porównywaniu swoich planów zajęć. W tym roku biorąc pod uwagę ilość materiału, który trzeba będzie przerobić, przed zawodami do grafiku włączone zostały również godziny poświęcone na współpracę z partnerem Turnieju. Spostrzegając je zdała sobie sprawę, że codziennie będzie musiała się spotykać z tym rudzielcem. Po wczorajszym incydencie miała już tego naprawdę dosyć. Nie chodziło jej o zazdrość, bo w końcu nie miała do tego powodów, lecz o sam fakt, że oprzytomniała. Po co miałaby chcieć jakiegoś kochasia, który całował się już z połową damskiego hogwartu. Nie szukała poligamii.

Ukradkiem zauważyła wchodzących na śniadanie bliźniaków z otaczającym ich jak zawsze wianuszkiem dziewcząt. Za pięć minut miała numerologię tak więc bez chwili zastanowienia wstała, żegnając przyjaciół i skierowała się w kierunku wyjścia.

-O czternastej w bibliotece- rzuciła przelotnie to rudzielca, nie zatrzymując się i nie zaszczycając go nawet spojrzeniem.

Fred zaskoczony odwrócił się do niej, lecz ona była już przed drzwiami. Westchnął, przypominając sobie o powtórce, którą miał zrobić przed następnym spotkaniem. Przez tą wczorajszą schadzkę kompletnie o tym zapomniał. Sam nie wiedział, czy żałował wczorajszego wyskoku, czy nie. Jakoś noc z tą blondyną nie spełniła go tak jak kiedyś. Tym razem nie było  tym nic ekscytującego. To tak jakby rutyna zaczęła go potwornie męczyć. Może szukał czegoś więcej? Nie. Definitywnie nie, jeszcze nie miał zamiaru się z kimś związać. Uważał to za dość męczące, monotonne i nudne. Jak można wtrzymać z kimś do końca życia? Nagle George pociągnął go w stronę stołu Gryfonów.

-Co z tobą stary? Jakoś dziwnie się zachowujesz - zaczął siadając na swoim miejscu.

-Zamyśliłem się, sorki - raczej nie miał ochoty zwierzać się teraz bratu, z myśli chodzących mu po głowie.

-Najedz się lepiej, bo będziesz dzisiaj potrzebował dużo energii -mówiąc to posłał mu oczko.

-Na co?

-Jak to, na co? Przecież czeka cię spotkanie z Hermioną. Wyciśnie cię jak małą cytrynkę - powiedział, po czym się roześmiał.

-Myślę, że jakoś sobie dam z nią radę- niewzruszony docinkami brata wziął tosta z dżemem do ręki i poszedł zrezygnowany na lekcje zielarstwa, na które już był spóźniony.

***

Draco po nieprzespanej nocy z niechęcią kierował się w stronę Wielkiej Sali, w towarzystwie Blaise'a. Nie miał ochoty na śniadanie, a tym bardziej na spotkanie, które czeka go później. Wzdrygnął się zniesmaczony, gdy wspomniał wczorajszą rozmowę z tą głupią d'Argent. Przyszła nie racząc nawet na niego spojrzeć, po czym obwieściła, że dzisiaj mają się zobaczyć o szesnastej w bibliotece. Zanim Ślizgon zdążył cokolwiek odpowiedzieć, to jej już nie było. Za kogo ona się uważa?! Jedyna zaleta, jaką ma ta dziewczyna to jej nieskazitelnie czysta krew. Wiedział jednak, że jeśli chce coś osiągnąć w tym Turnieju, to będzie zmuszony z nią współpracować. Ubolewając nad swoim losem szedł naburmuszony przez korytarz. Nie uszło to uwadze Zabiniego.

-Co taki nie w humorze? - zagadnął go Diabeł.

-Nie chcę o tym rozmawiać.

-Rozumiem - Blaise już dawno nauczył się obchodzić z przyjacielem. - U ciebie o 20. Mam nowy zapas ognistej.

Na te słowa kąciki ust Malfoy'a automatycznie się podniosły tworząc chytry uśmieszek.

-Wyśmienicie- odpowiedział i już w lepszym nastroju podeszli do stołu Ślizgonów i siedli koło siebie. Nagle ku ich zdziwieniu dołączył do nich pewien brunet.

-Alexander Karkow - powiedział wyciągając rękę na przywitanie - miło poznać - po tych słowach uśmiechnął się w ten tak dobrze im znany sposób. Dwójka odwzajemniła gest zainteresowana przybyszem. Chłopcy od razu zaczęli się dobrze dogadywać. Nowy wydawał się być ich nieco milszą kopią. Bardzo dobrze im się razem rozmawiało, tak więc z chęcią zaprosili go na męski wieczór, który jeszcze przed chwilą zaplanowali.

***

Po obiedzie Fred, z niechęcią ruszył w stronę biblioteki. Gdy tam dotarł zauważył, że szatynka siedzi przy tym samym stole, co wczoraj i wertuje jakąś książkę. Ociągając się dotarł w końcu na swoje stanowisko pracy.

-Witam panno Granger - powiedział rozsiadając się na krześle naprzeciwko niej.

-Cześć, Weasley - powiedziała, nie ruszając spojrzenia od pergaminowych stron.

-Co tak ostro, moja droga? - spytał opierając łokcie na stole. Chciał grać na zwłokę, lub sprawić, aby zapomniała go przepytać.

-Tutaj masz notatki -powiedziała ignorując pytanie i zaczęła pakować książki do torby.

-A ty gdzie się wybierasz? -powiedział zdziwiony rudzielec.

-Nie mów mi, że coś na dzisiaj umiesz, bo wiem, że byłeś wczoraj wieczorem bardzo zajęty-zaczęła nadal unikając jego spojrzenia- Tak więc, nie mam zamiaru siedzieć tutaj i tracić czasu na przepytywanie Cię skoro wiem, że i tak każda odpowiedź będzie nieprawidłowa. Jak się czegoś nauczysz, to daj mi znać. A teraz, żegnam - po tych słowach wyszła z biblioteki, znowu zostawiając za sobą oszołomionego rudzielca.

-No i znowu to samo - pomyślał, przypominając sobie pierwsze okoliczności, w których tak zrobiła. Zrobiło mu się trochę głupio, przez to całe zajście. Przecież obiecał jej, że się tego nauczy. Nie pozwoli, aby przegrała pierwszy etap, tylko dlatego, że mu się nie chciało nic zrobić. Poza tym nie chciał żeby kiedykolwiek znowu sprawiła, żeby czuł się tak jak teraz - beznadziejny, idiota, który nie dotrzymuje słowa. Wiedział, że tylko i wyłącznie jego wina i postanowił to zmienić. Z takim postanowieniem chwycił notatki, które zostawiła dla niego Hermiona i zaczął szukać lektur spisanych z tyłu.

Tymczasem rozdrażniona szatynka szła stronę Wierzy Gryfonów. Może postąpiła zbyt oschle, lecz co innego mogła zrobić? Turniej się zbliża i jeśli on się nie weźmie w garść, to wszystko na nic. Z takimi myślami wtargnęła do dormitorium, gdzie siedziała już Ginny.

-Co tam? - spytała odwracając się do niej.

-Nic, po prostu twój brat raczej kujonem nie zostanie - odpowiedziała zrezygnowana i padła na łóżko.

-Hm… A próbowałaś już przemowy moralnej?

-Właśnie przed chwilą - miała nadzieję, że chociaż to podziała na Freda.

-No to czekaj jutro na rezultaty - puściła do niej oczko, za co dostała poduszką w twarz.

-Hej! A to zo co?! -rudowłosa śmiejąc się oddała współlokatorce i już po chwili leżały razem na łóżku.

-Ginny, a jak tam twój partner?

-Jutro mam się z nim spotkać, ale wydaje się być bardzo miły.

-W takim razie czekam na sprawozdanie - powiedziała Hermiona chichocząc.

***

Lilianne przybyła właśnie na miejsce spotkania. Musiała wypożyczyć kilka książek, lecz nie znała drogi do biblioteki, tak więc umówiła się z Draco pod drzwiami do Wielkiej Sali. Była w Hogwarcie dopiero dwa dni, dlatego też nie miała zbyt wiele czasu na zapoznanie się z rozmieszczeniem licznych sal.

-Witam, Malfoy - powiedziała na przywitanie, z jak zwykle podniesioną głową. Inaczej nie umiała. Została wychowana w wierze, iż jest lepsza od wszystkich, którzy ją otaczają, a nawyki jest trudno zmienić. Zresztą po tych wszystkich plotkach, które słyszała na jego temat, stwierdziła, że chętnie utrze mu nosa.

-Argent - dopiero co przyszła i już sprawiła,  że Ślizgon gotował się w środku.

-Idziemy do biblioteki.

-To czemu nie spotkaliśmy się tam od razu? Tracę przez ciebie mój cenny czas - warknął zdenerwowany.

-Nie martw się, też bym chciała ukrócić to spotkanie jak tylko mogę, lecz jeśli nie zaważyłeś, to nie znam drogi, tak więc idź - ostatnie słowa powiedziała tak stanowczo, że Draco nie miał ochoty się już z nią spierać. Niechętnie musiał przyznać jej rację, ponieważ również chciał spędzić z nią jak najmniej czasu, tak więc ruszył zdecydowanym krokiem w kierunku celu. Jedyna rzecz, która trzymała go w ryzach to myśl o wieczorze z ognistą.

Lily ledwo nadążała za nim, lecz nie miała zamiaru się do tego przyznać.

-Czemu ta przeklęta Czara Ognia musiała mnie przydzielić do tego dupka! - pomyślała. Miała nadzieję, że przynajmniej nie okaże się totalnym głąbem.

Sama przywiozła ze sobą niektóre książki po francusku, wiedząc, że tutaj będą jedynie w języku angielskim. Zamierzała jednak dopilnować, aby jej towarzysz również przyłożył się do nauki. Nie znała go jeszcze za dobrze i nie miała pojęcia jakie ma nastawienie do zawodów. Gdy weszli w ciszy między regały z ulgą zauważyła, że Draco sam zbierał potrzebne mu książki.

-Z czego jesteś dobry? - spytała podchodząc do niego. Chcąc, czy nie chcąc musiała to w końcu zrobić.

-Ja miałbym być z czegoś słaby? Widać, że mnie w ogóle nie znasz - odparł zirytowany - To, że ty masz jakieś braki nie oznacza, że ja je muszę mieć - jego duma nie pozwalała mu na przyznanie się, że to nie prawda. Miał problemy z numerologią i ostatnio nie szło mu z eliksirami, ale nie chciał dawać jej tej satysfakcji.

-Wyśmienicie, w takim razie pomożesz mi jutro z eliksirami - powiedziała zalotnie z uśmiechem na twarzy - Do zobaczenia, Smoku - rzuciła idąc w stronę wyjścia.

Oszołomiony Ślizgon przez chwilę się nie ruszał.

-Blaise ty durniu!!!!!! - tylko to przychodziło mu do głowy. Jedynie on go tak nazywał, co oznaczało, iż musiał jej wszystko wypaplać. Jego czysta krew zagotowała się w żyłach i cały czerwony wyparował wściekły z biblioteki, ruszając w stronę lochów.

-Zabini! - krzyknął wchodząc do Pokoju Wspólnego Ślizgonów, który okazał się być pusty.

-Słucham Smoczku-odpowiedział niewzruszony wychodząc ze swojego dormitorium.

-Coś ty najlepszego zrobił?! - zaczął cały wzburzony.

-Wtajemniczysz mnie? - Diabeł wydawał się być świątynią spokoju.

-Wypaplałeś tej Argent wszystko!

-Dla twojego dobra.

-Co?

-No przecież wiem, że przez twoją dumę nie przyznałbyś się do tego, a nie chcę, żebyś odpadł w pierwszym etapie.

-Boże, czy zawsze musisz mieć na wszystko odpowiedź!

-Wiem, jestem wspaniały - powiedział posyłając mu oczko - A teraz chodź na ognistą!

Po tych słowach poszli razem do dormitorium, w którym stał zapełniony barek. Rozsiedli się wygonie przy stole, napełniając szklanki do połowy.

-Za chwilę przyjdzie tu Alex -powiedział brunet.

-Podałeś mu hasło? - zapytał Draco, na co w odpowiedzi dostał twierdzące skinienie głową.

-Mamy jeszcze chwilę. Powiedz co się dzieje.

-Mam problemy w domu.

-Ojciec?

-Głównie-westchnął. - Nie dość tego, że chcą, abym został śmierciożercą, to jeszcze ubzdurali sobie, że do końca tego roku szkolnego mam się zaręczyć.

___________________________

 Przepraszam za moją chwilową nieobecność, ale miałam mnóstwo spraw do pozałatwiania w szkole. Dzisiaj zdaje egzamin, więc trzymajcie kciuki! :D

Rozdział troszkę nudnawy, ale też takie muszą być...zwłaszcza, że pisany był na szybciocha :P Obiecuję, że teraz mając więcej czasu szybko napiszę kolejny, o wiele dłuższy rozdział :3 Bardzo mi było miło, dzięki tylu komentarzom pod poprzednim rozdziałem. Muszę przyznać, że to faktycznie motywuje do działania, tak więc mam nadzieję, że teraz również dacie znać, co sądzicie o tym :*

~Pozdrawiam J.W.