Rozdział 3

Promienie słońca zaczęły powoli  muskać twarz Hermiony. To cudowne ciepło sprawiło, że niechętnie zdobyła się na rozchylenie powiek. Zobaczyła, że jej współlokatorka również zaczęła się przeciągać. Nagle błogą ciszę przerwał budzik, przypominając im, że za pół godziny muszą być na śniadaniu. Obie zerwały się z łóżek, czego szatynka natychmiast bardzo pożałowała. Czuła się potwornie. Głowa jej pękała, a brzuch bolał tak, że aż zajęczała i zgięła się w pół. Widząc to rudowłosa pokiwała głową z dezaprobatą.

-Oj, Miona… Nieźle wczoraj poszalałaś - powiedziała, sięgając po coś do szuflady w swojej komodzie.

-Nawet mi nie mów - odpowiedziała cicho, zirytowana każdym dźwiękiem jaki słyszy. - Nie pamiętam pół imprezy… - Właśnie dotarły do niej słowa, które wypowiedziała. Jak ona mogła doprowadzić się do takiego stanu?! Ostatnie co pamięta, to trzecia kolejka z bliźniakami. Była zażenowana swoim zachowaniem. Co jak zrobiła coś głupiego?  Z zamyśleń wyrwała ją przyjaciółka.

-Nie martw się, mam coś dla ciebie. Wykradłam to moim braciom - powiedziała, wręczając brunetce małą fiolkę. - Po tym na pewno ci przejdzie.

Zdesperowana szatynka szybko pochłonęła jej zawartość i od razu poczuła się lepiej.

-Dziękuję Ginny! Jesteś boska. - Podeszła i mocno uściskała współlokatorkę.

-No już spokojnie, miażdżysz mnie! - zaczęła desperacko rudowłosa, po czym obie się roześmiały.

-A właściwie moja droga, to ty mi jeszcze nic nie opowiedziałaś o wczorajszym wieczorze spędzonym z Harrym - powiedziała przebiegle Hermiona.

-No bo w sumie nic takiego się nie stało…Ale bardzo nam się miło rozmawiało i tańczyło, no a potem zaprowadził mnie do dormitorium i pocałował w policzek na dobranoc - mówiąc to zarumieniła się. - Przepraszam Cię, że po ciebie nie wróciłam, ale wydawało mi się, że dobrze się bawisz w towarzystwie moich braci i nie chciałam wam przeszkadzać, a poza tym wcale nie było po tobie widać, że aż tyle wypiłaś - dokończyła, tłumacząc się.

-No cóż, co się stało już się nie odstanie. Cieszę się, że przynajmniej u was coś w końcu ruszyło - stwierdziła brunetka, posyłając jej serdeczny uśmiech.

-Się okaże, a teraz chodźmy, bo się spóźnimy! - dodała Ginny i już po chwili podążały w stronę Wielkiej Sali, gdzie jak zwykle czekali na nie Harry i Ron.

-Cześć dziewczyny! - zaczął ten drugi. - Jak tam po wczoraj?

-Wszystko w porządku - zaczęła szatynka, widząc skrępowanie pozostałej dwójki. - Jednak żałuję ilości wypitej whiskey.

-Aż tak źle? - spytał Wybraniec, starając się brzmieć jak najbardziej normalnie.

-Mniej więcej - odpowiedziała wymijająco. Jakoś nie chciała im  się teraz zwierzać z faktu iż połowy nocy nie pamięta. Nie było to coś czym chciałaby się chwalić, tak więc zmieniła temat. Po chwili Ginny też się rozluźniła i resztę śniadania spędzili w pogodnej atmosferze.

***

Przez cały dzień, chcąc odciąć się od wszelkich zmartwień, Hermiona skupiała swoją uwagę na nauce. Jednak po zakończeniu wszystkich zajęć postanowiła odnaleźć jednego z bliźniaków, aby dowiedzieć się o swoich poczynaniach na imprezie. Szukając wszędzie nie mogła zaprzeczyć, że wolałaby znaleźć George'a i właśnie z takim zamiarem podążyła w kierunku błoni, gdzie zazwyczaj spędzał czas.

-Bingo!- pomyślała, widząc rudzielca siedzącego pod rozłożystym drzewem w towarzystwie jakiejś gryfonki. Była pewna, że dobrze trafiła, bo już dawno nauczyła się ich rozróżniać. Podeszła do niego i poprosiła na słówko.

-George…Błagam powiedz mi, że nie zrobiłam wczoraj z siebie kompletnej idiotki. Strasznie mi głupio, że widziałeś mnie w takim stanie- powiedziała zawstydzona, ze spuszczoną głową.

-Miona, ty chyba żartujesz! - powiedział rozbawiony. - Nie było z tobą wcale tak źle, po prostu się w końcu dobrze bawiłaś! A mnie nie masz za co przepraszać, z tego co pamiętam - dokończył, puszczając jej oczko. - Zresztą o relacje zdarzeń to powinnaś spytać Freda. - Na te słowa brunetka zamarła.

-Jak to? - spytała, panikując.

-No przecież później zostaliście sami, bo ja poszedłem z Lucy na spacerek - powiedział, zerkając w stronę dziewczyny. - Nie pamiętasz?

-Nie - powiedziała załamana.

-W takim razie pogadaj z nim - powiedział, starając się ją pocieszyć. - Ja już muszę lecieć. Zobaczymy się później! - krzyknął, wracając na swoje miejsce.

-Boże, siedziałam z nim sama…Z NIM i to jeszcze kompletnie pijana.  Jakim cudem mój mózg wymazał takie wspomnienia? Co jak się kompletnie ośmieszyłam?!  Raz coś wypiłam i proszę bardzo jakie piękne rezultaty. Koniec, postanowione. Od dzisiaj już nigdy nie dotknę ognistej -pomyślała, wracając do szkoły.

***

Fred właśnie przechadzał się korytarzami Hogwartu. Potrzebował trochę czasu na przemyślenie wczorajszych zdarzeń. Nagle usłyszał, że ktoś zbliża się w jego stronę. Gdy odwrócił się żeby zobaczyć kto to, stanął jak wryty. Przed nim pojawiła gryfonka, o której rozmyślał odkąd zostawiła go samego na środku pokoju wspólnego.

-He…Her…Cześć Miona - powiedział nieśmiało jąkając się.

-Na brodę Merlina, ogarnij się chłopie! - pomyślał. Jeszcze żadna dziewczyna nie doprowadziła go do takiego stanu. - Co się ze mną dzieje? Muszę jej wytłumaczyć, że wczorajszy pocałunek nic nie znaczył.

Brunetka nie mogła uwierzyć w swoje nieszczęście. Owszem może i szukała rudzielca, ale z pewnością nie chciała znaleźć go tak szybko.

-Fred, mogę cię o coś spytać? - zaczęła. Czuła się bardzo niezręcznie przy bliźniaku nie wiedząc jeszcze, co takiego przy nim robiła.

-Jasne, o co chodzi? - odpowiedział już nieco pewniej.

-Czy zrobiłam wczoraj coś głupiego? Jak tak, to z góry chciałam przeprosić za swoje zachowanie. Niestety nie pamiętam nic co się działo po paru kolejkach, a George powiedział mi, że zostaliśmy sami…-powiedziała skrępowana.

-Nie pamięta?! Jak można czegoś takiego nie pamiętać! Przecież to ona mnie pocałowała!- pomyślał zbulwersowany, jednak zbierając się na jak najbardziej przekonujący ton na jaki go było w tym momencie stać odparł - Nie masz się czym przejmować! Nic takiego się nie stało.

-To dobrze - powiedziała szatynka oddychając z ulgą. Przynajmniej teraz mogła już spojrzeć na niego nie czując się jak ostatnia kretynka. - W takim razie nie będę ci już zabierać czasu. Do zobaczenia w pokoju wspólnym - dokończyła wysilając się na obojętny ton i odeszła w stronę Wielkiej Sali.

-No i znowu to samo- powiedział sam do siebie, gdy zdał sobie sprawę, że już drugi raz Hermiona zostawiła go samego. Była pierwszą dziewczyną, która tak zrobiła. Chłopak nie wiedział czemu , ale zaczęła go intrygować. Być może dlatego, że monotonia, w której się znajdował zaczęła go męczyć?

***

 

Wszyscy jedli kolację, gdy nagle usłyszeli donośny głos dyrektora.

-Witajcie drodzy uczniowie! - zaczął. - Jak już wszyscy doskonale wiecie, po ostatnim Turnieju Trójmagicznym, który odbył się dwa lata temu,  nasza szkoła bardzo dba o dobre stosunki międzynarodowe. Tak więc, w tym roku ja i reszta dyrektorów wspólnie postanowiliśmy zorganizować Turniej Magów, który ma na celu wyłonienie najlepiej zapowiadających się czarodziejów tego pokolenia. Zwycięzców czeka wielka chwała. Zyskają oni nieprawdopodobną sławę, a Ministerstwo Magii bez wątpienia przyjmie ich z otwartymi rękami od razu po ukończeniu szkoły. Jednak tym razem zasady uległy zmianie. Każdy uczeń z szóstego i siódmego roku jest zobowiązany do wzięcia udziału w Turnieju. Wszyscy, łącznie z uczniami Akademii Magii Beauxnatons i Instytutu Magii Durmstrangu, zostaniecie przydzieleni w pary, które wyselekcjonuje Czara Ognia. Pamiętajcie, jej decyzja jest nieodwołalna. Podczas zawodów będziecie brali udział w licznych eliminacjach. Turniej bierze pod uwagę każdą dziedzinę magii, tak więc razem w parach musicie uzupełniać swoją wiedzę, aby przejść dalej. Jutro przybędą do nas goście z zagranicy i wtedy nastąpi ceremonia przydziału. Przygotujcie się, moi drodzy! Czeka was rok intensywnej pracy - zakończył i wrócił na swoje miejsce, zostawiając za sobą oszołomionych uczniów.

___________________________

No i mamy Turniej! :D Mam nadzieję, że się spodobało ^^

Rozdział jest troszkę krótszy, ale spowodowane jest to natłokiem zadań i innych cudownych rzeczy związanych ze szkołą :/ Piszczcie co myślicie w komentarzach!

~Pozdrawiam J.W.